آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، روز سه‌شنبه هشتم فروردین (۲۸ مارس) در اجلاس نقش زنان در دموکراسی، تلاش‌های زنان در افغانستان و ایران برای دفاع از حقوق و آزادی‌هایشان را ستود و بر تلاش‌های سیاسی دولت آمریکا برای حمایت از زنان و تامین برابری در سراسر جهان تاکید کرد.
وزیر خارجه آمریکا در این نشست تصریح کرد: «در افغانستان زنان علی‌رغم تلاش‌های طالبان برای حذف آن‌ها از زندگی روزمره، برای آینده بهتر در کشورشان می‌جنگند و ایالات متحده با این زنان و همه کسانی که برای مشارکت کامل، آزاد و برابر زنان در سراسر جهان تلاش می‌کنند، همسو و متحد است.»
بلینکن علاوه بر مبارزات زنان در افغانستان، به نابرابری جنسیتی در سراسر جهان اشاره کرد و افزود: «زنان نه تنها در حکومت‌های خودکامه، بلکه در بسیاری از نقاط دیگر جهان هم فرصت‌های تحصیلی و کاری برابر ندارند.»
وزیر خارجه آمریکا در حالی از نابرابری و حذف زنان از اجتماع در افغانستان ابراز تاسف می‌کند که در یک سال و هشت ماه گذشته، زنان در افغانستان به دستور طالبان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی‌شان نیز منع شده‌اند و هیچ راهی برای دسترسی به عدالت ندارند اما علی‌رغم چنین وضعیتی، ارسال پول نقد به طور هفتگی از آمریکا به افغانستان تحت عنوان کمک‌های بشردوستانه ادامه دارد. بسیاری از فعالان حقوق زنان ارسال این پول‌ها به مراکز تحت کنترل طالبان را نوعی حمایت از برخوردها و عملکرد‌های غیرانسانی طالبان می‌دانند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
فعالان حقوق زنان در افغانستان برخورد دولت آمریکا و جامعه بین‌الملل با طالبان را برخوردی دوگانه می‌خوانند و معتقدند برخورد ملایم جهان با طالبان سبب شده است که این گروه بیشتر به خودکامگی روی بیاورد.
مینه رفیق، فعال حقوق زنان اهل افغانستان، در واکنش به سخنرانی اخیر بلینکن، به ایندیپندنت فارسی گفت: «زنان افغانستان به جملات قوی و زیبا نیاز ندارند، آن‌ها عمل می‌خواهند.»
او تاکید کرد: «اگر کشورهای جهان و قدرت‌های بزرگ همچون آمریکا خود را به حمایت از زنان و مردم افغانستان متعهد می‌دانند، گروه تروریستی طالبان را به رسمیت نشناسند، جلو آنان بایستند و با ارسال میلیون‌ها دلار پول نقد به نام کمک بشردوستانه، از آن‌ها حمایت نکنند.»
طالبان در این مدت از طریق همین پول‌های ارسالی توانسته‌اند ارزش پول ملی افغانستان را تا حدودی ثابت نگه دارند و از فروپاشی کامل اقتصاد جلوگیری کنند؛ اما در کنار آن، صدور دستورهای سختگیرانه برای زنان را شدت داده‌اند. دختران افغان تا آذر ۱۴۰۱، هرچند اجازه تحصیل در مقطع بالاتر از کلاس ششم را نداشتند، همچنان می‌توانستند در دانشگاه‌ها درس بخوانند اما در این زمان، به دستور رهبری طالبان، از حضور در دانشگاه‌ها نیز منع شدند.
طالبان اشتغال زنان در ادارات غیردولتی ملی و بین‌المللی را هم ممنوع کردند که سبب شد شمار زیادی از برنامه‌ها و پروژه‌های بشردوستانه با چالش روبرو شوند و دسترسی میلیون‌ها زن به خدمات آنان قطع شود.
